
Ağaç, Kereste, Masif (Ahşap Notları)
Aşağıda bulunan Konu Baslıkları
1-Malzeme hammadde bilgileri,
Tarihçe
Tanım,
Fiziksel Özellikleri,
Mekanik Özellikleri,
2- YAPI, DOĞRAMA VE MOBİLYACILIKTA KULLANILAN AĞAÇLAR
İğne yapraklı ağaçlar
(Sarıçam / Beyazçam / Akçam / Dağ ve sahil çamları / Karaçam / Ladin / Kızılçam / Sedir / Ardıç / Selvi)
Geniş yapraklı ağaçlar
(Meşe / Kırmızı Kayın / Gürgen / Dişbudak / Karaağaç / Ceviz / Akasya / Kestane / Kızılağaç / Ihlamur / Akçaağaç )
Diğer Tropikal Ağaçlar
( Saten ağacı, abanoz, kuşgözü akçaağacı, gül ağacı, okaliptüs, mazı, paduk, tik, pelesenk, maun ve huş ağacı ile bambu kamışı)
3-Operasyon bilgileri
Satın alma için kalite kontrol kriterleri
Sevkiyat ve depolama
AHŞAP-I
1.(Ahşap)TARİHÇE
Ahşabın yapı malzemesi olarak kullanılmaya başlaması tarihi beton ve çeliğe oranla çok daha eskidir. Tarihten önceki çağlarda bile ahşabın yapılarda kullanıldığı tespit edilmiştir. Bir yazar, başlangıcı daha da öteye götürerek “Ahşabın yapıda kullanılması, kendilerini vahşi hayvanlardan korumak isteyen ilkel insanların ağaçlara tırmanmasıyla başlar” demektedir.
Ahşabın yapılarda taşıyıcı iskelet malzemesi olarak kullanılmasındaki asıl gelişme, içinde bulunduğumuz yüzyılın başlarına rastlar. Artan ve gittikçe yaygınlaşan sanayileşmenin ortaya çıkardığı ihtiyaçlar, Birinci Dünya Savaşı öncesi ve savaş yıllarında değerli bir savaş malzemesi ham maddesi olan çeliğin yapı alanından çekilmesi, ahşabın daha çok ve değişik fonksiyonlu yapılarda, daha rasyonel kullanılabilmesi için gerekli bilgi, bilimsel araştırma ve çalışmaları zorlamış ve başarılı sonuçların elde edilmesinde yararlı olmuştur. Bugünkü modern birleşim elemanlarının çoğunun bulunması ya da geliştirilmesi, ahşabın çeşitli dış etkilere karşı korunmasını sağlayan malzemenin ve kullanma yöntemlerinin geliştirilmesi bu döneme rastlar.
Gelişmede ikinci büyük aşama, İkinci Dünya Savaşı ve onu izleyen yıllarda oluşmuştur. Daha önceden de bilinmekle beraber yeterince gelişemeyen tutkallı ahşap yapı elemanlarının bu aşamada büyük rolü olmuştur. Bunu sağlayan da, savaş sanayi kollarında geliştirilmiş olan sıcağa ve rutubete dayanıklı yapay reçine tutkallarının ahşap yapılar alanında uygulanmaya başlanmasıdır. Varılan sonuçlar o kadar mükemmeldir ki bir çok yazar, özellikle 1958′lerden sonraki yayınlarda, bu olayı yeni bir Rönesans (yeni bir yeniden doğuş) olarak nitelemiştir. Gerçekten bugün, kesitleri statik ve mukavemet hesaplarının ihtiyaç göstereceği her ölçüde olabilen, uzunlukları istenildiği kadar yapılabilen ve istenilen herhangi bir formda projelendirilebilen ahşap taşıyıcı iskelet elemanları imal etmek mümkün olabilmektedir.

2.(Ahşap) TANIM :
Canlı bir organizma olan ağaçtan elde edilen lifli, heterojen ve anizotrop yapı malzemesine ahşap denir. Ahşap insanlığın ilk yapı malzemelerinden biridir. Her ne kadar günümüzde ahşabın taşıyıcı eleman olarak kullanımı azaldı ise de yine de ahşap önemli bir yapı malzemesi olma niteliğini korur.
Ahşap günümüzde taşıyıcı malzeme olarak çatılarda, betonarme inşaatın iskele ve kalıplarında kullanılır.
Ahşap dülgerlik, doğrama ve mobilya işlerinin temel malzemesidir. Ayrıca ekonomik nedenlerle, ahşabın artıkları yonga, talaş ve tozlarından üretilen yarı yapay malzemelerin kullanımı gün geçtikçe artmaktadır. Ahşabı yapısal olarak doğal bir polimer olarak düşünmek olanaklıdır.
Ahşabın bünyesi ağacın uzunluğuna paralel, uzun boş hücrelerden oluşur. Bu hücreler ağacın ekseninden radyal olarak dışa doğru gelişir ve lignin adı verilen reçine ile orada tutulur. Bu nedenle ahşabın davranışı, çimento ile yapıştırılmış ince cidarlı bir boru kümesinin davranışına benzer.
Çok sayıda ağaç türü olmasına karşın önemli ekonomik değer taşıyan ağaç sayısı sınırlıdır.
Yapılarda kullanılan ahşabın önemli bir kısmı şu ağaç türlerinden elde edilir: Çam, meşe, ceviz, dişbudak, kavak, selvi, kayın, köknar, sedir ve karaağaç.
Yapı mühendisliğinde kullanılan ağaç türleri iki gruba ayrılır:
Kozalaklı ağaçlar (koniferler) ve Yapraklı (veya yaprağını döken) ağaçlar.
Mühendislikte kullanılan ahşabın %80′i kozalaklı, ağaçlardan sağlanır. Bunlar iğne yapraklı, çıralı ağaçlar olup, bütün yıl yeşil kalırlar.
Bunlar da çamlar ve köknarlar şeklinde iki ana gruba ayrılırlar.
Sedir, ladin, seviler de değerli kozalaklı ağaçlardır.
Çamların pek çok çeşitleri olup, ülkemizde değişik bölgelerde aşağıdaki türleri bulunur:
-
Sarıçam (pinus silvestris) – Kuzey ve Batı Anadolu’nun orta Anadolu’ya bakan yamaçlarında,
-
Karaçam (pinus nigra) – Torosların yüksek bölgelerinde.
-
Kızıl çam (pinus brutio) – Ilıman bölgelerde, denize bakan yamaçlarda.
-
Fıstık çamı (pinus pirea) – Genel olarak orman dışı bölgelerde üretilir.
-
Ladin’e Artvin-Borçka bölgesinde,
-
Sedir’e Doğu Toroslarda rastlanır.
Çamlar reçineli ağaçlardır, bu nedenle dış etkilere dayanıklı olup, doğrama işleri için uygundurlar.
Buna karşın kozalaklı grubuna giren köknarlara, beyaz çam adı verilir. Yumuşak, reçinesiz olan bu ağaçlar daha çok kalıp, iskele, kaplama işleri için uygundurlar. Karadeniz ve Toros bölgelerinde çok bulunurlar.
Yapraklılardan meşe çok sert, işlemesi zor ve çok dayanıklı bir ağaçtır. Ancak yüksek boyda ahşap elde edilemediğinden daha çok parke işleri için uygundurlar.
Yapraklılar arasında kayın, gürgen, ceviz, dişbudak daha çok mobilyacılıkta kullanılan kıymetli ağaçlardır.
Diğer bir sınıflama şekli de ahşabın sertliğine ve reçineli oluşuna göre;
Sert ağaçlar (meşe, dişbudak, kayın, gürgen, kestane, ceviz)
Yumuşak ağaçlar (kavak, kızılağaç, ıhlamur)
Çıralı ağaçlar (çam, ladin) şeklinde yapılmaktadır.
Ahşabın fiziksel ve mekanik özelliklerini anlayabilmek için ağaçların türleri, büyümeleri ve yapıları hakkında bilgi sahibi olunması gerekir. Yaşayan bir ağaç ele alınacak olursa, bunun belirli devrelerde enine ve boyuna geliştiği görülür. Ağacın büyümesi tepe tomurcuğu yardımıyla boy atma şeklinde görülür. Gövde kalınlaşması ise her devrede yeni bir silindirik tabakanın bir önceki halkaya eklenmesi ile olur.
Bir ağacın enine kesitinde ağacın yıllık büyüme halkaları gözlenebilir. Bu tip büyüme gösteren bitkilere eksojen bitkiler denir.
Bazı tip ağaçlar ise, eksenel ve boylamasına olarak gelişirler. Yalnız burada, büyüme, yeni büyüme halkalarının eklenmesi şeklinde değil, yeni liflerin eskileri ile, içiçe kaynaşması şeklinde olur.
Bunlara endojen bitkiler denir. Mısır, şeker kamışı, arpa, buğday gibi küçük bitkiler endojen bitkilerdir. Ancak palmiye, bambu gibi yöresel yapı malzemesi olarak kullanılan ağaçlar da bu türdendir.
Ahşap bilindiği gibi düşey yönde yaşayan hücrelerden oluşur. Borucuk şeklindeki bu hücrelerde boy enin birkaç yüz katıdır. Bu borucuklar esas taşıyıcı yapıyı oluştururlar ve linyosellüloz kimyasal yapısına sahiptirler. Bunları bir arada tutan reçine ise jelimsi yapıda pektosellülozdur.
Kısacası ahşabın kimyasal yapısı karbonhidrat kökenli sellüloz (C5H10O5.nH2O) linyin, pektin maddelerinden oluşur.
Yıllar geçtikçe ağaçların eski halkaları canlılıklarını kaybedip ölürler. Ağaç kuruyunca su hücre duvarlarını terk eder. Bu olay büzülmeye yol açar, ayrıca ahşap bir çok mekanik özelliklerini yitirir. Bu nedenle ağaç uzmanlarca saptanacak zamanda, olgunluk devresinde kesilmelidir. Bu devre her ağaç türü için değişiktir. Örneğin, bu süre çam hücrelerinde 100-125 yıldır. Kesilme zamanı ağacın öz suyunun yukarıya tırmanmaya başlamadan önceki aylardır. Yurdumuzda genellikle bu aylar Ekim-Mart arasıdır. Bu sürede ağacın özsuyu çekilip büzülmüş ve kendini kışa hazırlamıştır(BARADAN, B.).

3.(Ahşap) FİZİKSEL ÖZELLİKLERİ
1. Dış Görünüş:
Ağaca vurulduğu zaman çıkan ses, ağacın kokusu, her ağaca mahsus olan rengin ton farkı o cins ağacın iyi büyüyüp büyümediği, iyi kuruyup kurumadığı hakkında dışarıdan kabaca bir fikir verir. Mantarlardan zarar görmüş ağacın kokusu, sağlamına nazaran farklı ve kötüdür. İyi kurumuş ve lifleri muntazam büyümüş bir ağaç; lif doğrultusunda sesi çok iyi iletir. Yaş ve çürük ağaçların üzerine vurulunca boğuk bir ses hasıl olur.
2. Sertlik :
Sertlik ağıcın mukavemeti hakkında kesin ve doğrular fikir vermediğinden daha çok ağacın işlenmesi ve aşınmaya karşı dayanması bakımından önemli sayılır. Bir ağacın sertliği üzerinde ahşabın nemi mühim rol oynar. Bazı ağaçlar yaş iken, bazıları ise kuru iken kolay işlenir. Ayrıca bir ağacın senelik halkalarının sertliği de aynı değildir. Ağaçlar sertliklerine göre ayrılabilir.
-
Çok sert ağaçlar: Ceviz, sert karaağaç, kara salkım, karaağaç.
-
Sert ağaçlar: Meşe, kayın, dişbudak, karasakız.
-
Orta sertlikte ağaçlar: Kırmızı sakız, beyaz karaağaç, bazı kavak cinsleri.
-
Yumuşak ağaçlar: Kestane, sarıkavak, selvi, sedir.
-
Çok yumuşak ağaçlar: Beyaz çam, ladin, ıhlamur, söğüt,
3. Özgül Ağırlık :
Ahşabın özgül ağırlığı cinsine ve tomruktan imal edildiği kısma göre değişir (öz kısmından, eski ve yeni halkalardan çıkarılan kerestenin özgül ağırlığı başka başkadır). Yeni kesilen yaş bir ağaçta %35-50 kadar su, havada iyi kurutulmuş bir ağaçta %10-20 su bulunur.
Sıcaklığı yavaş yavaş yükseltilen ve hasıl olan su buharı dışarıya atılan kurutma fırınlarında ağaç, cins ve kalınlığına göre 30-110 0C sıcaklıkta 1-10 hafta müddetle günde 12 saat sıcak hava geçirilir. Suyu tamamen alınan ağacın birim ağırlığı o ağacın teorik ağırlığıdır.
4. Ahşabın İçindeki Neme Göre Özelliğinin Değişmesi :
İyi kurumuş bir ağacın boşluklarında hava bulunur ve böyle bir ağıcın hücrelerindeki su miktarı pek azdır. Etrafın nemi hücreler ve kabuk tarafından emilerek ahşabın hacmi genişlemeye başlar. Bu hacim genişlemesi rutubet nispetinin %25-35′e yükselişine kadar devam eder. Böyle bir ağaç ise emdiği rutubeti havaya pek yavaş olarak verir ve bu esnada ise hacmi küçülür. Bu hacim küçülmesi çam cinslerinde %11,5-13,5′tur.
Hacim küçülmesi bir ağacın her üç doğrultusunda birbirinden farklıdır. Bu küçülmeler:
Lif doğrultusunda………. (A – A) .%0,1
Çap doğrultusunda ……. (B – B) %3-5 ve
Çevre doğrultusunda …. (C – C) %6-10 ‘dur.
Lif doğrultusundaki hacim küçülmesinin az oluşu taşıyıcı dikme ve kafes kiriş yapmaya imkan vermektedir. Ağaç kururken son senelerin halkaları suyunu daha çabuk verirler ve bu yüzden çatlamaya sebep olurlar.
5. Sıcakta ahşabın Büyümesi :
Ahşap ısıyı lif doğrultusunda liflere dik doğrultuya nazaran daha fazla taşır. Keza ısı karşısında genişleme çap doğrultusunda lif doğrultusundakine nazaran daha fazladır. Buna rağmen ahşabın uzaması demire nazaran 1/3 miktarında olduğundan hararet dolayısıyla uzama ve kısalmalar hesapta ihmal edilir.
6. Yangının Ahşaba Tesiri :
Ahşap kolaylıkla yanar ve yanan kısmın teşkil ettiği kömür tabakası harareti az naklettiğinden içeriye doğru yanma hızı azdır. Yangına karşı dıştan korumak için ya bazı şerbetler içirilir veya az hararet nakleden cisimlerle ahşap yüzü kaplanır. Şerbet olarak amonyak tuzları, fosfor ve bor asidinin tuzları, sodyum ve magnezyumun sülfatları kullanılır.
4.(Ahşap) MEKANİK ÖZELLİKLERİ
Karışık, heterojen ve anizotrop yapısı nedeniyle ahşabın mekanik özelliklerini incelemek kolay değildir. Ahşabın değişik mekanik etkilere karşı gösterdiği dayanıklılık türlere göre ve aynı türlerin değişik örneklerine göre farklılıklar gösterir. Daha önce verilen bilgilerden de anlaşılabileceği gibi ahşabın mekanik özellikleri anatomik yapısı, yoğunluk, nem derecesi, kuvvetlerin uygulandığı yönler, korunma derecesi gibi etkenlere bağlıdır. Örneğin su içeriğine bağlı olarak, birim hacim ağırlığı 0,42 kg/dm3 olan bir kozalaklı ağacın basınç dayanımının (lifler doğrultusunda) değişimi aşağıdaki şekilde gösterilmiştir.
BASINÇ DAYANIMI – SU İÇERİĞİ İLİŞKİSİ
Yapılarda ahşaptan detay ve taşıyıcı malzeme olarak yararlanılır. Ahşap en iyi kolon ve kiriş elemanı olarak çalışır. Ahşabın çekme dayanımı da oldukça fazladır. Ancak ahşaba birleşim yerlerinde kesme, ezilme gerilmeleri yaratmadan saf çekme kuvveti uygulamak zordur. Ahşap, bu nedenle çekmeye karşı dayanıksızdır.
Anizotropi nedeniyle ahşabın mekanik özelliklerini iki yönde incelemek gerekir:
Eksenel yön (lifler boyunca),
Transversal yön (liflere dik doğrultuda).
Ahşap ile ilgili olarak emniyet kat sayıları değişkenliklerin fazlalığı nedeniyle 5-10 arasında değişen değerler alır. Aşağıdaki tabloda bazı ahşap türleri için alınan emniyet gerilmeleri gözükmektedir.
Ahşap Türleri İçin Emniyet Gerilmeleri
Hesaplanan ahşabın elastisite modülleri ise, çamlarda liflere paralel doğrultuda 10.000 N/mm2, liflere dik doğrultuda 300 N/mm2 alınır.
Meşe ve kayın için bu değerler sırasıyla 12.500 N/mm2 ve 600 N/mm2 olarak alınır.
Yukarıdaki tabloda görüldüğü gibi ahşabın lifler edik doğrultuda basınç kuvvetlerine karşı dayanımı azdır.
Lifler doğrultusunda ise kesme kuvvetine karşı dayanımı azdır. Ahşap malzemesinin ilginç bir özelliği olarak eğilme halinde, diğer malzemelerde görülmeyen liflerin ayrışma bölgesi vardır. ahşabın eğilme dayanımı 60-130 N/mm2 arasında değişen değerler alır. Örneğin, Çam’ın eğişme dayanımı 65 N/mm2 , Gürgen’in 130 N/mm2 ‘dir.
Ahşap uzun süreli yüklemelere ve yorulma olayına karşı dayanıksızdır. Ayrıca uzun süreli 100 0C civarında sıcak su etkisinde kalırsa, bünyesi bozulmaktadır.
AHŞABIN MUKAVEMETİ
Ahşap basınca, çekmeye, eğilmeye, burulmaya ve kesmeye çalışabilen. mükemmel bir inşaat malzemesidir. Ancak bu gerilmelere her üç boyutu istikametinde ayrı derecede mukavemet gösteremediğinden liflerine dik re paralel doğrultuda emniyet gerilmeleri farklı kabul edilmiştir. Üç sınıf ahşap kalitesi nazarı itibara alınarak bunların emniyet gerilmeleri şöyle kabul edilmiştir. % 17 nemli bir kerestenin mukavemeti % 30 nemlenince mukavemetinin 0,6 sına düşer. Nemini tamamen kayıp edince ise iki misline çıkar.
Uç uca eklenmiş basınç elemanları ile uçlan tamamen örtülmemiş eklerde basınç emniyet gerilmeleri 20 kg/cm2 az alınır. Liflere dik basınç alan çubuğun serbest ucu basınç çubuğunun kenarından ölçülmek üzere dik doğrultuda kuvvet alan çubuk yüksekliğinin en az 1,5 misli ötede bulunmalıdır (Aşağıdaki şekil). Aksi halde gerilmeler 1/5 nispetinde eksiltilir. Ahşap köprülerde liflere dik istikamette basınç emniyeti gerilmeleri meşe ve kayını için 35 kg/cm2, çamlar için 15 kg/cm2 alınır.



Köprülerde liflere paralel doğrultuda çekme em. gerilmesi 1. sınıf çam kerestesi için 100 kg/cm2, ikinci sınıf çam için 80 kg/cm2 alınır. Ayrıca kafes kirişlerin çekme çubuklarında bu gerilmeler bir miktar daha az alınmalıdır.
Hacim değiştirmeleri yüzünden ahşap çatlayabileceğinden liflere dik istikamette çekmeye çalıştırılmaz. Çok mesnetli kirişlerde eğilme emniyet gerilmeleri tablodaki değerlerden 10 kg/cm2 daha fazla alınabilir.

Yeni biçilmiş kereste kullanıldığı takdirde ve ahşap aksam rutubet veya yağmura mâruzsa, yahut devamlı olarak su içinde kalacaksa tabloda verilen emniyet gerilmelerinin 2/3 ünü almak lâzımdır. Şayet bu gibi şartlar altında kullanılacak kereste inşaatta kullanılmadan önce güvenilir bir madde ile korunursa, o zaman tablodaki emniyet gerilmelerinin 5/6 sı kabul edilebilir. Çatı ve su geçirmez kaplama imkânlarından mahrum köprülerde de emniyet gerilmelerinin 5/6 sı alınmalıdır.
Ahşap aksamı birleştirmede kullanılan çelik parçalarda emniyet gerilmesi basınç ve çekmede 1200 kg/cm2, Bulonlarda 1000 kg/cm2, ankraj bulonlarda 850 kg/cm2 alınır. Elâstikiyet modülü E (çamlarda): 100 000 kg/cm2, meşe ve kayında : 125 000 kg/cm’ kabul olunur. Dikme Ayağının Genişlik Şartı
5.(Ahşap) YAPI, DOĞRAMA VE MOBİLYACILIKTA KULLANILAN AĞAÇLAR
Yapı, doğrama ve mobilyacılıkta kullanılan ağaçlan genel olarak iğne yapraklı ve geniş yapraklı olmak üzere iki gurupta toplayabiliriz. Memleketimizdeki ormanlar bitki yönünden çok zengin türlere sahip olduğundan burada bahsedilecek ağaçların hemen hemen hepsi ormanlarımızda mevcuttur. Mobilya ve kaplamada kullanılan bazı tropikal bölge ağaçlan ise bu işlerde kullanılmak üzere islenmiş olarak memleketimize getirilir. Bu ağaçlardan yapı için lüzumlu olduğu kadar bilgi verilmek suretiyle kısaca bahsedilecektir.
I. İğne yapraklı ağaçlar :
Bunlar genel olarak çamın muhtelif cinsleridir. Çok defa sahilde veya dağlık bölgelerde 1000-2000 m. yüksekliklerde yetişirler. Çok defa boyları 30 m. yi bulur. Ekseriya gövdeleri muntazamdır ve metrede 1 -1,5 cm kadar daralarak uzanır. Birçok türlerinde çıra (reçine) damarları mevcuttur ve bünyedeki reçine dış tesirler ile haşarata karşı koruyucu olduğundan bu cins ağaçlar dayanıklı ve uzun ömürlü olurlar.
Yapıda kullanılan çam cinsleri şunlardır:
a) Sarı çam: Bol çıralı bir ağaçtır. Kerestesi çok budaklıdır. Daha ziyade kaba inşaat ve kalıplarda kullanılır.
Sarıçam (Pinus sylvestris), çamgiller (Pinaceae) familyasından Avrupa'nın hemen her yerinde, Kafkaslar, Sibirya ve Kuzey Asya'da yayılış gösteren çam türü.
Morfolojik özellikleri
Adını, levhalar halinde ayrılan gövde kabuğunun tilki sarısı renginden alır. Narin gövdeli, sivri tepeli ve ince dallı bir ağaçtır. Yetişkin bireylerinin boyu 40 metreyi aşar. İğne yaprakları ikili, mavi-yeşil, kıvrık, sık dizilmiş, genellikle 4–5 cm uzunlukta, uçları sivri, genellikle 2-3 yıl, nadir olarak da 4-5 yıl ömrü vardır. Kozalakları mat gri-kahverengi, konik, kısa veya uzun saplı uçları aşağıya doğru yönelmiş, tek veya 2-3'ü bir arada, 3–7 cm uzunluk ve 2–4 cm genişliktedir. Tohumları gri veya siyahımsı yumurta biçimindedir.
Ekolojik özellikleri
Uygun yerlerde hızlı gelişir. Soğuk iklim ve rüzgara karşı dayanıklı, bol güneş ister. Kumlu ve killi topraklarda gelişebilir. Nisbi nemi çok düşük olan iklimlerde ve kuru topraklarda gelişemez. Kazık kökleri sayesinde fırtınalara dayanıklıdır.
Yayılışı
Türkiye'de Batı ve Doğu karadeniz'de güneye bakan yamaçlarda, Doğu Anadolu'da Sarıkamış'da, Güney Marmara, Yozgat, Sivas, Kırşehir ve güneydeki sınırını Kayseri Pınarbaşı'da yapar. Türkiye'de sarıçamların kapladığı alan 757.426 hektardır.

b) Beyaz çam (Köknar): Dokusu kabadır. Reçine damarları yoktur. Kerestesi sarımsı beyaz renkte ve mattır. Senelik halkaları belirli olup aralarında renk farkı az olduğundan kaplama işlerinde de kullanılır.
Kerestesinden kontrplak ta imal edilir. Hafif, esnek ve mukavemeti fazla bir ağaçtır. Rutubet ve ısı değişildiğine fazla dayanıklı olmadığından ya devamlı su içinde veya devamlı kuru havada kullanılmalıdır. İç doğramalar ve çatı inşaatı bilhassa kullanıldığı sahalardır.
Göknar ya da köknar (Abies), çamgiller (Pinaceae) familyasının Abies cinsinden iğne yapraklı ağaç türlerine verilen ad. 40m’ye kadar boylanabilen göknarlar, kendine özgü formu, gövde kabuğu iğne yaprakları ve hatta kokusu ile Çamgiller familyasının diğer türlerinden ayırt edilebilir. Yapraklarının alt yüzeyinde beyaz çizgiler vardır.Kozalaklar sonbaharda olgunlaşınca pulları dökülür. Türkiye'de 213.652 hektar saf göknar ormanı bulunmaktadır
-
1 Morfolojik özellikleri
-
2 Ekolojik istekleri
-
3 Dağılımı
-
4 Sınıflandırma
Morfolojik özellikleri
Yaz-kış yeşil, boylu orman ağaçlarıdır. Piramidal veya dar konik bir şekilde gelişme gösterir. Gövde genel olarak çatallanma göstermez, dallar gövdeye çevrel olarak dizilmiştir. Kozalakları yukarıya doğru dik olarak durur. Bu özelliği ile kozalakları aşağıya bakan ladinlerde ayrılır. Kökleri kuvvetli ve kazık köktür.
Ekolojik istekleri
Göknar türleri genellikle yarı gölge ortamlarda iyi gelişme gösterir. Nemli ve verimli orman topraklarını tercih ederler. Ancak nemli, kumlu, veya killi topraklarda da iyi gelişirler. Kireçli topraklardan hoşlanmazlar hava nisibi nemini yüksek, yaz aylarını yağışlı ve serin olmasını isterler.
Dağılımı
Kuzey yarımkürede mutedil (ılıman) iklim bölgelerinin, yüksek dağlık kesimlerinde ve Kuzey Afrika, Himalayalar ve Türkiye'de doğal olarak yetişir.
Sınıflandırma
Seksiyon Balsamea
-
Balsam göknarı (Abies balsamea)
-
Brakteli balsam göknarı (Abies balsamea var. phanerolepis)
-
-
Kayalık Dağı göknarı (Abies bifolia)
-
Abies lasiocarpa
-
Arizona göknarı (Abies lasiocarpa var. arizonica)
-
-
Sibirya göknarı (Abies sibirica)
-
Sakhalin göknarı (Abies sachalinensis)
-
Kore göknarı (Abies koreana)
-
Khinghan göknarı (Abies nephrolepis)
-
Veitch göknarı (Abies veitchii)
-
Shikoku göknarı (Abies veitchii var. sikokiana)
-
Abies veitchii var. veitchii
-
Seksiyon Grandis
-
Büyük sahil göknarı (Abies grandis)
-
Büyük göknar (Abies grandis var. idahoensis)
-
-
Gümüş göknarı (Abies concolor)
-
Low gümüş göknarı (Abies concolor subsp. lowiana)
-
-
Durango göknarı (Abies durangensis)
-
Coahuila göknarı (Abies durangensis var. coahuilensis)
-
-
Jalisco göknarı (Abies flinckii)
-
Guatemala göknarı (Abies guatemalensis)
Seksiyon Abies
-
Sicilya göknarı (Abies nebrodensis)
-
Orta Avrupa göknarı (Abies alba)
-
Bulgaristan göknarı (Abies borisii-regis)
-
Yunanistan göknarı (Abies cephalonica)
-
Abies nordmanniana Türkiye.
-
Uludağ göknarı (Abies nordmanniana subsp. bornmulleriana)
-
Kazdağı göknarı (Abies nordmanniana subsp. equi-trojani)
-
Doğu Karadeniz göknarı (Abies nordmanniana subsp. nordmanniana)
-
-
Toros göknarı (Abies cilicica) Türkiye.
-
Abies cilicica subsp. cilicica
-
Abies cilicica subsp. isaurica
-
Seksiyon Piceaster
-
İspanya göknarı (Abies pinsapo)
-
Fas göknarı (Abies pinsapo var. marocana)
-
-
Cezayir göknarı (Abies numidica)
Seksiyon Momi
-
Tayvan göknarı (Abies kawakamii)
-
Nikko göknarı (Abies homolepis)
-
Abies recurvata
-
(Abies recurvata var. ernestii)
-
-
Japon göknarı (Abies firma)
-
Baishanzu göknarı (Abies beshanzuensis)
-
Mançurya göknarı (Abies holophylla)
-
Çin göknarı(Abies chensiensis)
-
Salween göknarı (Abies chensiensis subsp. salouenensis)
-
-
Pindrov göknarı (Abies pindrow)
-
Ziyuan göknarı (Abies ziyuanensis)
Seksiyon Amabilis
-
Pasifik gümüş göknarı (Abies amabilis)
-
Maries göknarı (Abies mariesii)
Seksiyon Pseudopicea
-
Delavay göknarı (Abies delavayi)
-
Faber göknarı (Abies fabri)
-
Forrest göknarı (Abies forrestii)
-
Cheng göknarı (Abies chengii)
-
Bhutan göknarı (Abies densa)
-
Batı Himalaya göknarı (Abies spectabilis)
-
Farges göknarı (Abies fargesii)
-
Fanjingshan göknarı (Abies fanjingshanensis)
-
Yuanbaoshan göknarı (Abies yuanbaoshanensis)
-
Pullu göknar (Abies squamata)
Seksiyon Oiamel
-
Kutsal göknar (Abies religiosa)
-
Vejar göknarı (Abies vejarii)
-
Meksika göknarı (Abies vejarii var. mexicana)
-
-
Hickel göknarı (Abies hickelii)
-
Abies hickelii var. oaxacana
-
Seksiyon Nobilis
-
Ulu göknar (Abies procera)
-
Kırmızı göknar (Abies magnifica)
-
Abies magnifica var. magnifica
-
Abies magnifica var. shastensis
-
Seksiyon Bracteata
-
Santa Lucia göknarı (Abies bracteata)




c) Akçam: Köknara çok benzer. Park çamlarının çoğu bu cinstir. Kerestesinden yapılan döşemeler zamanla kül rengini alır.
d) Dağ (Pinus mugo) ve sahil (Pinus pinaster) çamları: Bol çıralı olduklarından her türlü hava şartlarına karşı dayanıklıdırlar. İç odun kısmı kırmızımtırak kahve rengi ve dış odun kısmı sarımtırak renklidir. Ahşap yapılar için çok elverişli olup mukavemet, sertlik ve elastikiyetleri fazladır.


Dağ çamı (Pinus mugo), çamgiller (Pinaceae) familyasından Orta ve Güney Avrupa'nın dağlık bölgelerinde yetişen bir çam türü.
5-10 m boylu piramidal bir yapıya sahiptir. Dallar çevrel olarak dizilmiştir. İğne yapraklar koyu yeşil, 3-8 cm uzunlukta ve sık dizilmiş, ucu küt, kalın, sert, düz veya tırpan biçiminde ve ikilidir. Ağaç üzerinde 5-10 yıl kadar kalır. Kozalaklar 2-6 cm uzunlukta, yumurta biçiminde, kısa saplı, tek veya 2-3 tanesi bir arada bulunur, 3. yılda olgunlaşır.
Güneşli yerleri sever, soğuk ve rüzgarlara karşı dayanıklıdır. Ancak kurak, taşlık ve kayalık yerlerde yetişenlerde odun fazla reçineli, sulak yerlerde yetişenlerde ise az reçinelidir.
Sahil çamı (Pinus pinaster), çamgiller (Pinaceae) familyasından Fransa ve Atlantik kıyılarında, Yunanistan'ın Ege kıyılarına kadar olan sahillerde görülen çam türü.
Morfolojik özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]
30 m boy, 2 m çap yapabilir. Gençken piramit formlu, yaşlı iken dağınık taçlıdır. Dallar bol, yana ve aşağı yönelmiştir. İğne yaprakları ikili, parlak yeşil 10-20 cm uzunlukta sert, batıcı ve sürgün uçlarında sık demetler halindedir. kozalakları kısa saplı, geniş yumurta biçiminde ucu sivri 10-20 cm uzunlukta, 5-8 cm genişlikte, ince kırmızı, sonra yeşil, olgun halde açık kahverengidir. Genellikle 2-6 tanesi bir arada, uçları aşağı meyillidir. Odunu bol reçinelidir.
Ekolojik özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Toprak yönünden tok gözlü bir bitki olup kumullarda da yetişebilir. Gençken hızlı büyür. Yüksek nisbi neme ihtiyaç duymaz. Ancak soğuk ve sert kara iklimi olan yerlerde yetiştirilemez. Çok kötü şartlarda çalımsı gelişme gösterir.
e)Karaçam : Toroslarda buna alaçam da denir. Kesiti sarı-kahverengi ve kırmızımsı kahve renklidir. Senelik halkaları belirli ve reçine kanalları sonbahar halkası üzerine gelişigüzel dağılmış koyu renkte noktalar halin-dedir. Mukavemeti fazladır: İnce dokuludur. Masif ve iskelet yapılarda ve daha ziyade pahalı oluşundan dolayı mobilyacılıkta kullanılır.

Karaçam (Pinus nigra), çamgiller (Pinaceae) familyasından bir çam türü.
Karaçam ağaçları 35–40 m boy yapar. Yaşlı ağaçlarda gövde derin çatlaklıdır, kalın ve esmer kabukları vardır. Bu Ağaçlar bol reçineli tomurcuklar büyük, silindirik ve uçları sivri, tomurcuk pullarının kenarları kirpiklidir. Sürgün ucunda bulunan yapraklar tomurcuğa doğru yönelmiş olduğundan "çanak" görünümünde bir boşluk oluşturur. 4–8 cm uzunluğundaki iğne yapraklar koyu yeşil ve serttir.
Yumurtamsı konik görünümdeki kozalakları simetrik ve yok denecek kadar kısa saplıdır. Kozalak boyu 3 cm. civarındadır.
Karaçam ağaçları daha çok kıyı bölgelerinin yukarı kesimlerinde saf ya da karışık ormanlar kurar, hatta step bölgelerine kadar sokulur. Türkiye'de 2.527.685 hektar saf karaçam ormanı bulunmaktadır. Gövdesinin ve dallarının kalınlığı, gri ve derin çatlaklı kabuğu, iğne yapraklarının koyu yeşil rengi ile diğer çam türlerinden ayrılır. Fotosentezle de hayatta kalabildiği gibi yagmur sularından da takviye alır.
çam ağaçları, birçok ahşap malzemenin yapımında kullanılır. Ayrıca gövdesinden elde edilen reçine çeşitli sektörlerde kullanılır.
f)Ladin: Çapı 60 – 70 cm ve boyu 60 m. ye kadar büyüyen bir ağaçtır. Az sayıda ince reçine kanalları mevcuttur. Kerestesi köknardan daha sarı ve parlaktır. Esnek ve mukavemeti fazladır. Rutubete dayanıklıdır. Ülkemizde birçok alanda yoğun talebi olan bir üründür. Ladin, genellikle iç marangozluk işleri ve doğramalarda, kutu ve sandık yapımında, müzik aletlerinde, tel ve maden direği, ambalaj talaşı, kağıt ve lif odunu, pedavra olarak, kontraplak yapımında soyma kaplama levha üretiminde kullanılır. Cilâ kabul ettiğinden mobilya işlerinde de kullanılır. Sanayide kontrplak ve kibrit çöpü imâlinde, kâğıt ve sunî ipek elde etmede geniş kullanılma sahaları vardır.
Ladin Ağacı
İnşaat sektöründe uzun ve düzgün boyu, kalın gövde yapısı sebebiyle tercih edilen bir ağaçtır. Mobilyada ve dekorasyonda kalınlığın inceldikçe yani 8×8 cm altındaki kalınlıklarda doğal yıkımlara açık ve çok esnek olacağından tercih edilmemektedir. Esnekliği sebebi ile piyano üretiminde “yankı tahtası” olarak kullanılmak ayrıca ahşap yapıların ana taşıyıcı mertek ve kolonlarında kullanılmaktadır. Dış mekân uygulamalarında da verilen ölçüler üstünde oldukça tercih edilebilir. Uygun koşullar için kullanıldığında güzel işçilikler çıkartan üstün özellikli bir ağaçtır.
Ladin kereste: Ladin kerestesini hava kurusu ve fırın kurusu olarak birinci, ikinci ve üçüncü kalitede temin edebilirsiniz. Kalınlıkları 5cm, 6cm, ve 10 cm, boyları 3m, 4m ve 6m’ dir.


Ladin (Picea), çamgiller (Pinaceae) familyasının Picea cinsinden Kuzey yarıkürenin ılıman ve soğuk bölgelerinde yayılış gösteren ağaç türlerinin ortak adı.
Uzaktan bakıldığında göknara benzese de piramide benzer tepesi ve sarkık dalları ile ondan ayırt edilebilir. Boyu 40-50 m'ye kadar ulaşabilir. İğne yaprakları kısa, sivri uçlu ve kesitli dört köşedir. Olgunlaşmış kozalağınınpulları dağılmaz.
Sınıflandırma
Seksiyon Picea
-
Avrupa ladini (Picea abies) Avrupa.
-
Dragon ladini (Picea asperata) Doğu Çin.
-
Kore ladini (Picea koraiensis) Kore, Kuzey Çin.
-
Koyama ladini (Picea koyamae) Japonya.
-
Meyer ladini (Picea meyeri) Kuzey Çin.
-
Yushan ladini (Picea morrisonicola) Taiwan.
-
Wilson ladini (Picea wilsonii) Doğu Çin.
-
Sibirya ladini (Picea obovata) Kuzey İskandinavya, Sibirya.
-
Schrenk ladini (Picea schrenkiana) Asya.
-
Himalaya ladini (Picea smithiana) Doğu Himalaya.
-
Alp ladini (Picea alpestris) Avrupa
-
Doğu ladini (Picea orientalis) Kafkaslar, Kuzey Türkiye.
-
Maximowiczii ladini (Picea maximowiczii) Japonya.
-
Picea torano. Japonya.
-
Veitch ladini (Picea neoveitchii) Kuzeybatı Çin.
-
Martinez ladini (Picea martinezii) Kuzey Meksika.
-
Chihuahua ladini (Picea chihuahuana) Kuzeybatı Meksika
Seksiyon Omorika
-
Brewer ladini (Picea breweriana) Klamath Dağları, Kuzey Amerika; endemiktir.
-
Sargent ladini (Picea brachytyla) Güneybatı Çin.
-
Picea farreri. Kuzey Burma, Güneybatı Çin.
-
Balkan ladini (Picea omorika) Balkanlar; endemik.
-
Kara ladin (Picea mariana) Kuzey Amerika Alaska taygalarında.
-
Kırmızı ladin (Picea rubens) Kuzey Amerika.
-
Sakhalin ladini (Picea glehnii) Kuzey Japonya, Sakhalin.
-
Picea bicolor. Japonya.
-
Mor ladin (Picea purpurea) Batı Çin.
-
Balfour ladini (Picea balfouriana) Batı Çin.
-
Likiang ladini (Picea likiangensis) Güneybatı Çin.
-
Sikkim ladini (Picea spinulosa) Doğu Himalaya.
Seksiyon Casicta
-
Ak ladin (Picea glauca) Kuzey Amerika'nın kuzeyi.
-
Engelmann ladini (Picea engelmannii) Kuzey Amerika'nın batı dağları.
-
Sitka ladini (Picea sitchensis) Pasifik kıyıları, Kuzey Amerika.
-
Jezo ladini (Picea jezoensis) Kuzey Asya, Japonya.
-
Mavi ladin (Picea pungens) Kayalık dağları, Kuzey Amerika.
g) Kızılçam: Kerestesi reçinelidir. Gövdesi eğri ve budaklı olduğundan daha çok kaba yapı ve ambalaj sandığı imalinde kullanılır.


Kızılçam (Pinus brutia Ten.), çamgiller (Pinaceae) familyasından Doğu Akdeniz Havzasına özgü, elverişli yetişme ortamlarında 25 metreye kadar boylanma yapabilen bir çam türüdür. Akdeniz ikliminin müşir türlerinden olup tipik bir ışık ağacıdır. Kurak koşullara son derece dayanıklı, çok farklı toprak koşullarında başarıyla yetişen ve yetiştirilen, Türkiye’nin de en önemli hızlı gelişen ağaç türüdür. Sadece Türk ormancılığında değil, yabancı kaynaklarda da son dönemde Türk Çamı - Türk Kızılçamı olarak kullanımı yaygınlaşmaktadır.Deniz seviyesinden 1000-1200 m yüksekliğe kadar meşcere kuruluşu yaparak yayılış gösterir. Dikey yayılışında 1500 metreye kadar çıkar.
Konu başlıkları
-
1 Morfolojik özellikleri
-
2 Dağılımı
-
3 Varyeteleri
-
4 Kaynakça
Morfolojik özellikleri
Genç sürgünleri kalın ve kızıl renktedir. Kabuk genç bireylerde düzgün boz renkte iken yaşlılarda derince yarılır, esmer kırmızımsı renkte ve kalın kabuk durumunda görülür. İğne yapraklar 10-16 cm uzunluğunda kalın sert ve koyu yeşil renktedir. Kozalak 6-11 cm boyunda, parlak açık kahverengi olup topaç biçimindedir. Çok kısa saplı kozalak sürgünlere dik oturur ya da yan durumlu olarak çoğunlukla 2-6 adedi bir arada çevrel olarak bulunur.
Dağılımı
Genel coğrafi yayılışı Doğu Akdeniz Havzası ve özellikle Türkiye topraklarıdır. Yayılışı Yunanistan'ın kuzeyinden - Rodop Dağlarından (Batı Trakya’dan) doğuya doğru ilerler ve dünyada en geniş ve zengin yayılışını Türkiye’de yapar. Toros dağ silsilelerini takip ederek Türkiye sınırlarını aşar ve güneyde Suriye, Lübnan, Filistin, Ürdün ile güneydoğuda yayılışının en doğu boylamı olan Irak’ta (Zavita-Atruş yöresi) doğal yayılış yapar. Karadeniz’in kuzeyinde, Akdeniz ikliminin baskın olduğu Kırım Yarımadasında da yayılış gösterir. Yayılışının en batı boylamı ise, İtalya’nın Kalabriya Yarımadasıdır. Bu nedenle bazı İngilizce adlandırmalarında “Calabrian cluster pine” şeklinde bu yarımadanın adı ile de anılır. Türkiye'de en geniş yayılışını Akdeniz, Ege ve Marmara Bölgelerinde yapmaktadır. Ayrıca Karadeniz sahilleri boyunca örneğin Sinop Çam gölü yöresinde küçük adacıklar halinde de doğal yayılışı bulunur. Yine Karadeniz’e dökülen (Kızılırmak, Yeşilırmak, Sakarya, vb.) ırmakların ve kollarının vadileri boyunca, oldukça içerilere kadar, İç Anadolu’ya doğru sarkan yayılışları bulunur (Ankara-Beypazarı, Eskişehir-Sarıcakaya, Tokat-Turhal, Amasya-Göynücek ve Amasya-Aydınca, vb. örneklerde olduğu gibi). Girit ve Kıbrıs adaları ile Ege adalarının tamamında da yaygın yayılışı bulunur (Dağdaş, 1998, s. 269-270).
Dünyada en geniş ve verimli yayılış sahaları Türkiye topraklarında bulunan kızılçam, bu özelliğinden dolayı yerli ve yabancı İngilizce yayınlarda son dönemde genel olarak Türk kızılçamı (Turkish red pine) olarak adlandırılmaktadır. Son envanter verileri ışığında Türkiye’de 3.207.914 ha’ı verimli, 2.646.759 ha’ı verimsiz orman olmak üzere toplam 5.854.673 hektara ulaşan doğal yayılışı bulunmaktadır (OGM - Türkiye Orman Varlığı -2012).
h) Sedir ağacı: Kerestesi sık ve muntazam dokuludur. Keskin kokusu yüzünden kerestesini kurt yemez. Memleketimizde ve bilhassa dış memleketlerden Lübnan’da yetişen uzun ömürlü büyük ve azametli bir ağaçtır. Lüks eşya, doğrama, mobilya, sandık, çekme, kürsü, rahle gibi eşya imâlinde ve kurşunkalem sanayiinde kullanılır.


Sedir, çamgiller (Pinaceae) familyasından Cedrus cinsini oluşturan iğne yapraklı ağaç türlerine verilen ad.
Konu başlıkları
-
1 Morfolojik özellikleri
-
2 Ekolojik istekleri
-
3 Odun yapısı
-
4 Türler
Morfolojik özellikleri
Tomurcuk çok küçük olup, az sayıda pullarla örtülüdür. İğne yapraklar genellikle üç köşeli, yatay kesitlerinde bitişik iki adet reçine kanalı bulunmaktadır. Yapraklar uzun sürgünler üzerinde tek tek, seyrek ve dağınık olarak dizilirler. İğne yapraklar dökülmeden ağaç üzerinde 3-6 yıl kalırlar.
Bir evcikli çiçekler yalnız olarak terminal halde bulunurlar. Erkek çiçekler silindirik yapıda olup 5 cm uzunluğunda, sarı renkli ve kısa sürgün üzerinde dik dururlar. Dişi çiçekler daha küçüktür. 1-1,5 cm, yeşilimsi renkte olupdöllenme ilkbaharda oluşmaktadır.
Kozalak ise 26 ayda olgunlaşmaktadır. Kozalak genellikle fıçı görünümündedir. Kısa sürgün üzerinde adeta oturmuş şekildedir. Kısa ve kalın bir sapı vardır. Kozalak pulları olgunlaştığında dağılır.
Tohumların büyük, üçgen biçiminde genişçe kanadı olup, tohumu tek yüzünden örtmüştür. Tohumların üzerlerinde bol sayıda reçine bezeleri vardır. Çenek sayıları 9-10'dur.
Ekolojik istekleri
Sedirler yarı ışık ağacıdır. Nem istekleri az, sıcaklık istekleri fazladır. Yetiştirilmeleri tohumla olur.
Odun yapısı
Odunlarında reçine kanalı yoktur. Diri odun kısmı sarımsı beyaz, öz odunu kısmı ise koyudur. Yumuşak ve dayanıklı odunları vardır.
Türler
-
Atlas sediri (Cedrus atlantica)
-
Kıbrıs sediri (Cedrus brevifolia)
-
Himalaya sediri (Cedrus deodara)
-
Lübnan sediri (Cedrus libani)
Toros Sediri
Toros Sediri ana vatanı Lübnan olan ama şuanda ülkemizde Toros dağlarında yetişen dünyanın en kıymetli Sedir Ağacı çeşididir. Sauna üretiminde hoş kokusu ve kokusundaki yoğunluk sebebi ile tercih edilir. Benzer özellikleri taşıyan en yakın ağaç Beyaz Sedir ağacıdır. İyi havalandırılan İç ve Dış Mekân uygulamalarında rahat ve güvenle kullanılır. Doğal görüntüsü çam çeşitlerine çok benzer ve boyanmaması veya boyansa bile su bazlı boya ile boyanması ağacın kalitesindeki hakkı veren en büyük özelliğidir. Diğer bölgesel adı Katran Ağacıdır. Sedir ağacı özellikle üstün kalite istenen dış mekân uygulamalarında tercih edilmelidir. Çam ağacına göre en büyük avantajı böcek ve haşerelerce yıkılamamasıdır. Zira doğal özündeki koku küçük canlıları kendisinden uzak tutmaktadır.


Servi ya da Selvi (Cupressus), uzun boyu (30-35 m) ve koyu yeşil yaprak dokusu ile uzaklardan dikkati çeker. Küçük bir futbol topuna benzeyen kozalakları, birbirini örtecek şekilde üst üste yerleşmiş pul yaprakları ile diğer iğne yapraklılardan farklıdır.
Türler
-
Cupressus arizonica - Arizona servisi
-
Cupressus atlantica - Atlas servisi
-
Cupressus bakeri - Modoc servisi
-
Cupressus cashmeriana - Bhutan servisi
-
Cupressus chengiana - Cheng servisi
-
Cupressus duclouxiana - Yunnan servisi
-
Cupressus dupreziana - Saharan servisi
-
Cupressus funebris - Ağlayan servi
-
Cupressus gigantea - Tibet servisi
-
Cupressus goveniana - Kokulu servi
-
Cupressus guadalupensis Guadalupe servisi
-
Cupressus lusitanica - Meksika servisi
-
Cupressus macnabiana - Macnab servisi
-
Cupressus macrocarpa - Monteri servisi
-
Cupressus sargentii - Sargent servisi
-
Cupressus sempervirens - Akdeniz servisi (Adi servi)
-
Cupressus torulosa - Himalaya servisi
-
Cupressus sempenvires!! - Dallı Servi
Alt bölümler (bireyler)
-
Cupressus arizonica var. glabra (C. glabra)
-
Cupressus arizonica var. montana (C. montana)
-
Cupressus arizonica var. nevadensis (C. nevadensis)
-
Cupressus arizonica var. stephensonii (C. stephensonii)
-
Cupressus goveniana var. pygmaea (C. pygmaea)
-
Cupressus goveniana var. abramsiana (C. abramsiana)
-
Cupressus guadalupensis var. forbesii (C. forbesii)
-
Cupressus lusitanica var. benthamii (C. benthamii)
i) Ardıç: Çapı 50 cm. ve boyu 25 metreye kadar büyüyebilir. Senelik halkaları geniş dalgalı olun keskin sınırlıdır. Rengi kırmızımsı kahverengidir. Reçine kanalları yoktur. Öz ışınlan bol fakat gözle görülemeyecek derecede ufaktır. Dokusu ince, homojen ve sıkıdır. Kerestesinin kendine mahsus bir kokusu vardır. Mukavemeti fazladır. Lüks eşya, mobilya, dış kapı, tahta tabak, tahta kaşık v.s. eşya imalinde kullanılır.


Ardıç, servigiller (Cupressaceae) familyasından Juniperus cinsine ait iğne yapraklı ağaç ve çalı formundaki taksonların ortak adı.
Üremesi için bir başka türe bağlı olabilmektedir. Ardıç tohumları yere dökülür ancak bu tohumlar bir ardıç kuşu tarafından yenmedikçe çimlenme gerçekleşmez. Ardıç kuşunun sindirim sisteminde ardıç ağacının tohumlarının kabukları açılır. Ardıç kuşu dışkısı ile birlikte toprağa karışan tohumlar kolayca çimlenir.[1][2]
Şaman Türkmen'lerde ve Bektaşi - Alevilerde kutsal olarak kabul edilen bir ağaçtır. Dallarına bez baglanarak dilek tutulur veya dalları tekkelerde tütsü olarak kullanılır.
Türkiye'deki en eski ardıç ağacının Konya, Taşkent Alata (Balcılar)'da bulunduğu iddia edilmektedir. Bu iddiaya göre bin veya 2300 yaşında olan bu ağaca yöresel olarak ağıl ağaç denilmektedir.[3]
Ardıç tohumları pek çok hastalığın tedavisinde "bitkisel ilaç" olarak yaygın bir biçimde kullanılmaktadır. Ardıç tohumları yemeklere koku ve tat vermek maksadıyla da kullanılırlar - özellikle yağlı et yemeklerinde yemeği "hafifletmek"te de çok yararlıdır.
Türleri
-
Seksiyon Juniperus
-
Alt seksiyon Juniperus
-
Adi ardıç (Juniperus communis)
-
Sahil ardıcı (Juniperus conferta)
-
Mabet ardıcı (Juniperus rigida)
-
-
Alt seksiyon Oxycedrus
-
Azorlar ardıcı (Juniperus brevifolia)
-
Kanarya Adaları ardıcı (Juniperus cedrus)
-
Formoza ardıcı (Juniperus formosana)
-
Ryukyu Adaları ardıcı (Juniperus lutchuensis)
-
Katran ardıcı (Juniperus oxycedrus)
-
Büyük kozalaklı ardıç (Juniperus macrocarpa)
-
-
Alt seksiyon Caryocedrus
-
Andız (Juniperus drupacea)
-
-
-
Seksiyon Sabina
-
Eski Dünya türleri
-
Çin ardıcı (Juniperus chinensis)
-
Mekong ardıcı (Juniperus convallium)
-
Boylu ardıç (Juniperus excelsa)
-
İran ardıcı (Juniperus polycarpos)
-
Kokulu ardıç (Juniperus foetidissima)
-
Kara ardıç (Juniperus indica)
-
Komarov ardıcı (Juniperus komarovii)
-
Fenike ardıcı (Juniperus phoenicea)
-
Afrika ardıcı (Juniperus procera)
-
Ibuki ardıcı (Juniperus procumbens)
-
Xinjiang ardıcı (Juniperus pseudosabina)
-
Himalaya ardıcı (Juniperus recurva)
-
Sabin ardıcı (Juniperus sabina)
-
Sichuan ardıcı (Juniperus saltuaria)
-
Orta Asya ardıcı (Juniperus semiglobosa)
-
Pulsu ardıç (Juniperus squamata)
-
İspanya ardıcı (Juniperus thurifera)
-
Tibet ardıcı (Juniperus tibetica)
-
Himalaya kara ardıcı (Juniperus wallichiana)
-
-
-
-
Yeni Dünya türleri
-
Juniperus angosturana
-
Meksika ardıcı (Juniperus ashei)
-
Batı Hint ardıcı (Juniperus barbadensis)
-
Bermuda ardıcı (Juniperus bermudiana)
-
Blanco ardıcı (Juniperus blancoi)
-
Kaliforniya ardıcı (Juniperus californica)
-
Pembe kozalaklı ardıç (Juniperus coahuilensis)
-
Comitán ardıcı (Juniperus comitana)
-
Timsah ardıcı (Juniperus deppeana)
-
Durango ardıcı (Juniperus durangensis)
-
Ağlayan ardıç (Juniperus flaccida)
-
Gamboa ardıcı (Juniperus gamboana)
-
Sürünücü ardıç (Juniperus horizontalis)
-
Jalisco ardıcı (Juniperus jaliscana)
-
Tek tohumlu ardıç (Juniperus monosperma)
-
Dağ ardıcı (Juniperus monticola)
-
Batı ardıcı (Juniperus occidentalis)
-
Utah ardıcı (Juniperus osteosperma)
-
Kırmızı kozalaklı ardıç (Juniperus pinchotii)
-
Saltillo ardıcı (Juniperus saltillensis)
-
Kayalık Dağları ardıcı (Juniperus scopulorum)
-
Standley ardıcı (Juniperus standleyi)
-
Kurşun kalem ardıcı (Juniperus virginiana)
-
-
II — Geniş yapraklı ağaçlar:
Genel olarak bu cins ağaçlarda sakız (reçine) geçitleri yoktur. Yapı ve mobilya sahasında en çok kullanılanları şunlardır:


a) Meşe: Çok türü vardır. Memleketimizde 7 cinsi mevcuttur. 400 – 500 sene yaşayan 20 m, boyunda meşeler vardır. Dokusu sık, lifleri kalın, kısa ve esnektir. Bünyesindeki tanen, ağacı çürümekten korur. Yapıda daha çok kullanılan cinsi beyaz ve kara meşedir. Kerestesi sert ve ağırdır. Rutubete dayanıklıdır. Pahalı olduğundan daha çok mühim ve aşınmaya maruz olan yerlerde kullanılır. Su yapıları, köprü ayakları, iskele kazıkları, gemi tekneleri, fıçı imali, arabacılık işleri, travers ve maden ocağı dikmelerinde tercihen kullanılır.



Türk Meşesi (Turkish Oak)
lat. quercus cerris. ayr. saçlı meşe, sidikli meşe. 25-30 metreye kadar boy, 1-1,20 metreye kadar çap yapabilen iki yılda olgunlaşabilen bir ağaçtır. en geniş meşe dağılımı ülkemizdedir. Türk meşesi adını bu şekilde almıştır. Meyvelerine palamut denilir.
Ana taşıyıcı ve dekoratif özellikli keresteye sahip bir ağaçtır. Mobilya ve Lüks konut üretiminde kullanılır. Kurutulması kritiktir. İyi kurutulmalı ve kurutma esnasında dikkatli olunmalıdır. İyi şartlarda işlenmiş bir kereste 10’larca yıl eskimeden duracak bir ev veya mobilya olabilir. Renk tonlaması tonerli yapısı sebebi ile mükemmeldir. Freze desenleri fazladır bu sebepten hare vermez.
Kızıl Meşe (Red Oak)
Bilinen diğer yaygın adı Amerikan Meşe’dir Çok aktif bir hare görüntüsü verir. Freze desenlerde dahi yayılımcıdır. Çürümeye karşı dayanımı çok yüksektir. En iyi meşe türleri içerisinde gelir. Doğal Masif Mobilya üretiminde ve Doğal Masif Merdiven uygulamalarında kullanılır ve tercih edilir. Ayrıca Tekne, Viski ve Şarap Fıçısı üretiminde özellikle tercih edilir ve kullanılır. İşlendikten sonraki ömrü çok uzundur uzun yıllar mobilya ve son ürün olarak hizmet edebilir. Üstün özellikleri olan oldukça pahalı bir meşe türüdür. Özellikle iç dekorasyon merdiven, parke ve Amerikan lambri uygulamalarında kullanılır. Temini özel sipariş ile mümkündür. Adını son bahar dokusundaki yaprak renklerinden alır.
Ak Meşe (White Oak)
Amerika Birleşik Devletleri kökenli bir meşe türüdür. Bilinen diğer yaygın adı Amerikan Meşe’dir Çok aktif bir hare görüntüsü verir. Freze desenlerde dahi yayılımcıdır. Çürümeye karşı dayanımı çok yüksektir. En iyi meşe türleri içerisinde gelir. Doğal Masif Mobilya üretiminde ve Doğal Masif Merdiven uygulamalarında kullanılır ve tercih edilir. Ayrıca Tekne, Viski ve Şarap Fıçısı üretiminde özellikle tercih edilir ve kullanılır. Üstün özellikleri olan çok ileri düzeyde bir ağaçtır.
Kayın (veya Gürgen), birçok farklı kullanım alanı olmakla birlikte, özellikle masif mobilya, lambri, spor aletleri, oyuncak, bobin, alet sapları, tornacılıkta, müzik aletleri yapımında, parke, kontrplak, dekoratif kaplama levha, fıçı sanayisinde, lif ve kağıt odunu olarak, karoser yapımında, odun kömürü, odun katranı, asetik asit eldesinde ve emprenye edildiği takdirde travers yapımında kullanılmaktadır.
Çok kolay işlenir ve iç dekorasyon, mobilya, mutfak, merdiven ve parkenin üretimi için idealdir. Yağlama, lekeleme, vernikleme ve boyama gibi her çeşit yüzey bakımını rahatlıkla kabul eder.
Kayın
İşlenmesi kolay isçiliği düşük olan bir ağaçtır. Doğal ahşap dokusu çok düşüktür. (Kapalı renk lake beyaz, siyah gibi seçimlerinde kullanmaktayız.) Piyasada kereste olarak gürgen diye de bilinmektedir. En düşük kaliteleri düşük kaliteli mobilyalarda iskelet olarak tercih edilmektedir. Ekonomiktir bunun en büyük etkisi tomruktan düzgün, uzun ve büyük gövdeler çıkartılabilmesidir firesi azdır. Kayın ağacı ile doğal damar görüntüsü olmadığı için sanatsal değer taşıyan ve ileride antika olabilecek ürünler üretilip imal edilemez. Üretilen mobilyalar daha çok ekonomik yapıda olan ve kısa ömürlü klasik standart mobilyalardır. Doğal dayanımı düşüktür. Özellikle transparan boyalar ile korunmaya kalkarsa kısa sürede yıkıma uğrar ağacı uygulama da ışıktan saklamak gereklidir. Buda en iyi kapalı boya sistemleri ile mümkün olmaktadır.
Kayın / Gürgen kereste
Kayın kereste açık renkli olup yeknesak gözeneklidir, oldukça sert ve çizilmeye karşı dayanıklı bir türdür, cilayı çok iyi kabul eder. Görsel özellikleri dikkate alındığında Kayın kerestesi işlenerek sayısız tasarımla iyi uyum sağlayabilen bir üründür. Kayın kerestenin teknik özelliklerini daha da iyileştirmek için bugün yaygın olarak buharlamadan geçirilmektedir. Kayın kerestenin buharlanmasının sebebi, olası böcek ve mantar arızlarından kaçınmak ve ihtiva ettiği nem miktarını kerestenin her yerinde eşit kılmaktır. Buharlamanın akabinde Kayın kereste fırınlanır ve bu sayede kerestenin her yerindeki nem miktarı eşitlenmiş olur.
Buharlanmış Kayın kereste ile ilgili bir diğer avantaj, rengindeki ufak değişimdir. Buharlama süresinin uzunluğuna bağlı olarak, açık kırmızımsı renkli Kayın kereste daha dolgun bir kırmızıya doğru renk alır. Bu renklenmenin sebebi kayın kerestenin doğal olarak içinde bulundurduğu renk pigmentlerinin okside olmasıdır. Bir başka önemi de bu renklenmenin her noktada eşit ve kalıcı olmasıdır. Bu sayede, kayın kerestenin orta kısmının gri tona dönerek farklılaşmasının önüne geçilmektedir.
b) Kırmızı kayın: Gövde çapı 80 cm ve boyu 20 metreye kadar büyür. Kerestesi kırmızımtırak beyazdır. En kesitinde öz demetleri görülür. Su yapıları ve demiryolu traverslerinde çok kullanılır. İyi cilâ kabul ettiğinden mobilyacıkta da yeri vardır.
Kırmızı Kayın Ağacı Yaprağı
c) Beyaz kayın(Gürgen) : Kerestesi çok ağır ve sağlamdır. Lifleri güzel ve iyi cilâ kabul ettiğinden mobilya, süs eşyası ve laboratuar aletlerinin ahşap aksamında kullanılır. Rutubete fazla dayanıklı değildir.
Beyaz Kayın (Gürgen) Çiçeği
d) Dişbudak: Gövde çapı 1 m ye ve boyu 30 metreye kadar büyüyen güzel bir ağaçtır. Parklara da dikilir. Kerestesi sert, ağır, sağlam ye elastikidir. İşlenmesi biraz güçtür. Çok güzel cilâ kabul ettiği ve dokusu güzel olduğundan mobilya ve dekor islerinde, bazı eşya ve optik alet sehpalarında masif veya kaplama olarak kullanılır. Kerestesi sarımsı beyazdır. Sertleşmiş kısımları açık kahverengidir. Dişbudak Ağacı Dalı
e) Karaağaç: Ağacının çapı 1 metre ve boyu 20 metreye kadar büyür. Süs ağacı olarak parklara da dikilir birçok cinsleri vardır. Kerestesi yanık esmer-kırmızı renkte olup sağlam ve dayanıklıdır. Dış tesirlerden fazla müteessir olmaz. Su yapıları, köprücülük, araba ve silah sapları imali ile mobilyacılıkta çok kullanılır.
Karaağaç Dalı Ceviz Dalı
f) Ceviz: 4 türü vardır. Kerestesi esmer-kahverenginde ve orta ağırlıktadır. İşlemesi pek zor değildir. Dayanıklı ve zarif bir ağaç olduğundan masif ve kaplama olarak her türlü mobilya, kapı ve merdiven inşasında çok kullanılır. Köklerinden yapılan kaplamalar çok hareketli ve yaygın desenler verir.
g) Akasya: Süs ağacı olarak yol kenarı ve parklarda yetiştirilen bu ağaç kötü iklimlerde bile yetişir. 4 türü vardır. Dokusu sık ve düzgün, ince ve parlak damarlı, ağır ve rutubete dayanıklı bir ağaçtır. Esnek ve sağlamdır. Kesiti yeşilimsi sarı – esmer renklidir. Yapıda, mobilya ve oyuncak imalinde kullanılır.
Akasya Çiçeği
h) Kestane: Ağacının g5vde çapı 50 cm ve boyu 20 metreye kadar büyür. Senelik halkaları bariz ve düzgündür. En kesitinde öz demetleri yoktur. Kerestesi esmer – sarı – beyaz arası bir görünüştedir. İşlenmesi kolay, ağır ve biraz gevrektir. Suya karşı dayanıklılığı iyidir. Kaplama, masif mobilya ve iç süsleme işlerinde kullanılır.
i) Kızılağaç: Ağacı 20 metreye kadar büyür. Düzgün dokulu ve kesiti gözeneklidir. Kerestesi biçilince beyaz renkli olup sonradan kızarır. Rutubete dayanıklıdır. Temellerde, su yapılarında, kontrplak imalinde ve doğramacılıkta kullanılır. Mobilya işlerinde de masif ve kaplama olarak kullanılır.
Kestane Dalı, Yaprağı ve Meyvesi Kızılağaç Dalı ve Yaprağı
j) Ihlamur: 20 metreye kadar yükselen ve 1000 sene kadar yaşayan, bahar günlerinde etrafa güzel kokular yayan bir ağaçtır. Dokusu gayet küçük gözeneklidir. Kerestesi beyazımsı sarı ve kırmızımsı ‘beyazdır. Hafif, yumuşak, kolay işlenir bir ağaçtır. Oymacılık, heykeltıraşlık, mankencilik içleri ile resim masası gibi eşya imalinde kullanılır.
k) Akçaağaç: Boyu 30 metreye kadar yükselen ve birçok cinsleri olan bir ağaçtır. Kerestesi ince dokulu, beyaz sarımtırak renkte, parlak, budaksız, küçük benekli, kolay islenir ve iyi cilâ kabul eder. Esnek ve kurtlanmaz bir ağaçtır. Süs eşyası ve mobilya imalinde kullanılır. Kaplaması parlak ve güzel olduğundan «ajur» diye anılır
Akçaağaç
Sert ve Sıkı özellikleri olan güzel keresteler veren bir ağaç çeşididir. İyi kurutulmalıdır. Boya işçiliği kaliteli olduğunda en mükemmel görüntüyü ortaya çıkartan natürel görüntü beklentisi olan müşteriler için harika bir mobilya ağacıdır.
Bazıları memleketimizde pek az yetişen, çoğu tropik iklimlerin bitkisi olan ve mobilya, müzik âletleri, özel eşya ve dekorasyon islerinde kullanılan başlıca ağaçlar şunlardır:
Saten ağacı, abanoz, kuşgözü akçaağacı, gül ağacı, okaliptüs, mazı, paduk, tik, pelesenk, maun ve huş ağacı ile bambu kamışları.
Amerikan Çamı (Southern Yellow Pine)
Üstün özellikleri olan bir çam türüdür. Adı çam olarak anılsa da işlevsel ve teorik olarak çamdan çok farklı karakteristik özellikler sergiler sert düzeyi (janka) oldukça yüksektir. Merdiven ve Zemin parkesi ve tavan lambrisi olarak kullanılır.
Amerikan Çamı (Southern Yellow Pine) Üstün özellikleri olan bir çam türüdür. Adı çam olarak anılsa da işlevsel ve teorik olarak çamdan çok farklı karakteristik özellikler sergiler sert düzeyi (janka) oldukça yüksektir. Merdiven ve Zemin parkesi ve tavan lambrisi olarak kullanılır.
Kestane
Dayanımı çok yüksek bir ağaçtır, dış mekânlarda ıslak yerlerde veya su içerisinde çok güçlü yaşam süresi vardır. Çok geç kurur ve pek çok kuruma sonrasında dahi öbekli su hareleri bırakabilir işlenmesine en çok dikkat edilmesi gereken bu özelliklerdir. İngiltere’de bazı demiryolu köprülerinde 300 yıla yakındır su içerisinde köprü ayağı olarak durmaktadır. Mobilya’da geniş yüzeyler için harika görüntü sunar, esnek ve lifli yapısı sebebiyle bükülebilir ve bükme mobilyalarda tekne üretiminde de güvenle kullanılır.
Dişbudak
İç dekorasyonda doğal görüntüsü sebebiyle mükemmel bir ağaçtır. İşlenmesi zor ama son kalitesi mükemmeldir iyi işçilik ile yapılan üretimler çok uzun süre dayanacak ve zamanla tarihsel değeri olacak mobilyalar çıkmasını sağlar ama kötü işçilik her ağaç ürününde olduğu gibi çatlama çekme ve dönme tehlikesi barındırır. Bu sebepten tercih edilecekse mutlaka güvenilir usta ve kişilerin işlediği ürünler tercih edilmelidir. Sıkılık ve Esnekliği bir arada bulundurduğu için Ahşap tekerlek ve Yay (silah) yapımında da kullanılır. Mobilya konusunda birinci tercih ağaçlardandır.
Kiraz
Son işlem yüzeyi çok kalitelidir. İyi işlenmeli ve doğru boyalar ile boyama kalitesine çok dikkat edilmelidir. Mobilyada kadifemsi dokusu ile çok harika görüntü verir. Biçmek kurutmak ve işleme hazırlanmak kolaydır işçilikte en büyük zamanı ve ustalığı boya hazırlığı alır.
Huş
Doğal kereste olarak işlenmişse iyi sonuçlar verebilen fakat doğal damar dokusu özgün karakterli hareket etmeyen bir mobilya ağacıdır bu sebepten günlük kullanım mobilyalarında tercih edilen üstün özellikli bir ağaçtır. Mobilyacılık olarak doğal kereste ile işlenmiş ürünler tercih edilmelidir. Zira marin kontrplak üretiminde de kullanılan bir ağaç türüdür kontrplak ürünleri inşaat sektöründe (beton kalıbı için) kullanılmaktadır.
Ceviz
Çok geç kuruyan ve zor işlenen harika bir mobilya ağacıdır. Sahibine uzun yıllar bozulmayan ve ilk günkü gibi sağlam kalan şekilde hizmet eder. 2 grup ürünü vardır daha antik görüntüye sahip olan kök cevizdir çok daha doğal ve sanatsaldır. Ağaçların toprağa yakın bölümlerinde rengini ve olgunluğunu alır. Diğer grubu ise Kavun Ceviz’dir. Genelde geniş yüzeylerde değil küçük bölümlerde kullanılır. Bir ağacın 6’da 5’i Kavun 6’da 1’i kök ceviz çıkmaktadır. Bu sebepten kök ceviz daha pahalı ve kıymetlidir.
Amerikan Cevizi
İpeksi bir doku veren hafif ve güçlü bir ağaçtır. Mobilya’dan daha çok zemin parkesi, mutfak tezgâhları ve dayanım gerektiren ve ceviz görüntüsü istenen yerlerde tercih edilir özellikle Doğal Masif Merdiven uygulamalarında en mükemmel sonuç alınan ağaç türüdür. Cilayı iyi kabul eder Boyamada dikkat ve sabır gerektirirse de harika sonuçlar verir.
Gül Ağacı
Oldukça hoş dekoratif bir ağaçtır. Genelde küçük detay objelerinde bir öğe olarak kullanılır. Küçük torna ile işlenmiş süslerde mobilyaya ince ve hoş bir görüntü katar. Ticari olarak değeri yüksektir. İyi kalitede pipo ve bastonlarda da kullanılır. Direkt mobilyanın üretilmesi konusunda görüntü çok güzel olsa da ekonomik olmayacaktır. Fakat üretilen mobilyası oldukça sanatsal ve harika görüntü verir. Mobilyası uzun yıllar hizmet edip zamanla çok ender bulunan bir antika olur. U.S FWS kaynaklı somut deliller, CITES Sözleşmesi ve Çevre ile Doğal Hayata olan Saygımız, Sürdürülebilir Ormancılık ilkeleri ışığında hareket etme Sözümüz sebebi ile “ithalattı yasal olsa dahi!” tedarikçilerin az sayıdaki sürgünleri yasal kurallar içerisinde hasat ettiğine kesin emin olunamadığı ve istenen kanıt ve belgelerin ikna edici olmaması sebebiyle The Famous Deer “Üretim Yönetimi ve Tedarik Birimi” kararları ile ithalattı artık yapılmamaktadır. Bu karar Abanoz (Ebony), Blackwood, Tigerwood, Kingwood türlerini ve benzer alt türleri de kapsamaktadır.
Teak
Dış mekân veya Islak Zemin ağacıdır. İç mekân uygulamalarında tercih edilmesi verdiği görüntü kalitesine göre müsrifçe ve gereksiz olur zira gerçek teak ağacı oldukça pahalı ve koyu kahverengine yakın bir rengi olan ağaçtır. Üstüne cila veya boya gerektirmez fakat damar görüntüsüde vermez. Bu sebepten iyi kalite iç mekân mobilyalarda mobilyadan istenen sanatsal güzellik ve görüntü kalitesini veremeyeceği için tercih edilmez. Bahçe mobilyalarında ise harika bir ağaçtır. Boya istenmeyen dış mekân mobilyaları veya uygulamalarında Brezilya Ceviz’inden sonra en güçlü ve dayanıklı ağaçtır. Gerçek Teak ağacına Teak Yağı uygulamasına gerek yoktur. Yağ katkısı ile uygulama “Hint Teak’i diğer ticari adı ile Hint Meşesi” için nisbi olarak ağacın ömrünü uzatmak için yapılabilir. Tekne üretiminde suya olan dayanıklını ve sıkılığı sebebi ile tercih edilir. Yağlı dokusu su moleküllerini bünyesine kabul etmez. Bu sebepten uzun yıllar dayanabilir.
Sibirya Çamı (Scots Pine)
Yerli ve İthal olarak 2 ana ana grupta incelemek gereklidir.
Yerli çam ithal ürünlere göre daha değerli ve kaliteli kerestelerdir. İthal keresteler öz olarak yerli ağaçlar ile aynıdır fakat ithal edilen ülkeler ekonomik sebeplerden kendi en kaliteli ürünlerini Avrupa’ya ihraç etmektedir. Türkiye’ye ise ithal çam olarak görece düşük kalite ürünler gelmektedir. Bu sebepten kalite için yerlinin tercih edilmesi daha uygundur yerli keresteler ithallerden daha pahalıdır. (Not. Piyasa şartlarında bu sektörü geçici bir iş olarak görenlerce ithal ürün daha kaliteliymiş gibi lanse edip müşterilerine kereste fiyatı ucuz olan ürünü pahalı ürün fiyatı ile sunmaktadır. İş verirken buna dikkat edilmelidir. Yerli ürünler ithallere göre pahalı ve kalitelidir.)
Her iki grup içinde şu şartlar geçerlidir.
İç ve Dış mekânlarda lambri olarak kullanır. Zamanla esneme yapacağından dolayı tüm çam türleri gibi mobilyada tercih edilmez ama dekorasyonun olmazsa olmaz elemanlarındandır. Özellikle mobilyada tercih edilmesi gerekiyorsa biz bazı tasarımlarımızda tercih etmekteyiz özel üretim yöntemleri ile mobilya üretilmelidir aksi durumlarda 1-2 yıl içerisinde mobilya türü üstüne gelen ağırlık ve hava şartları ile esneyip yer çekimi doğrultusunda şekil alabilir. Kapı ve benzeri üretimlerde diğer üstün ağaçlara göre (meşe, sapelli, kestane vb.) görece kalitesiz ürünler ortaya çıkartır. Çamın doğal görüntüsünün istendiği dekorasyon uygulamaları için en değerli türdür.
Maun
Adını genelde kesildiği ülkeye göre alır. Ülkemizde en bilinen Sapelli’dir. Düzgün ve geniş kereste veren Afrika kökenli bir ağaçtır. 1800’lerden itibaren Avrupa’da çok geniş bir Pazar sağlamıştır. Doğal damar dokusu kendine özgüdür mobilyada sadelik ve klasiklik istendiğinde kullanılacak üstün özellikleri olan bir kerestedir. İyi işlemek ve iyi boyalar tercih etmek ürünün kalitesini ve değerini artıran en önemli özelliktir. Panel üretiminde parke çekiminden sonraki parça ve artıklar kullanıldığından görüntü kalitesi düşüktür. İyi bir son ürün için işçiliğine çok özen gösterilmelidir
Akasya
Oldukça ender bulunan ve kullanılan iyi bir mobilya ağacıdır. Doğal renklendirmede bile çok harika bir görüntü verir. Mobilyası uzun yıllar sorunsuz hizmet eder. Country tipi ve klasik olmayan dağ evi kırsal görüntü sevenler için iddial bir dekorasyon tipi verir. Klasik mobilya yapılmak istendiğinde damarlar özel olarak ayıklanmalı ve boyanmalıdır. Kuvvetli uzun ömürlü bir ağaçtır.
Ihlamur
Yumuşak ve hafif bir ağaç türüdür. Ağırlık istenmeyen durumlarda kullanılması bir nevi mecburi olan bir ağaçtır. İpeksi damar görüntüsü çok vermeyen bir ağaç olmasına karşın klasik tip işler için idealdir. Düşük kalite mobilyalarda Ihlamur yerine Kavak kullanılmaktadır.
Ipe
Ticari olarak Brezilya Cevizi diyede adlandırılmaktadır. Bilinen en ağır sert ve güçlü ağaç çeşididir. Kimyasal seviyelerde sızdırmazlık ve dayanım gücü olan tek ağaçtır. Su, Tuzlu Su, Nem, Isı ve Kimyasal deterjan maddelerin saldırdığı ortamlarda güvenle kullanılabilir deniz suyuna karşı başta olmak üzere cila, vernik veya boyanmaya ihtiyaç duymaz. Isı dayanımı yüksek olduğundan tutuşup yanması bile oldukça zordur. Korumasız açık hava şartlarında dahi 3000 yıldan fazla özelliğini yitirmeden kendisini korudugu gözlenmiştir. Böcekler ve organik canlılar tarafından tahrip edilemez. Tekne gibi deniz araçlarındada oldukça pahalı olmasına rağmen tercih edilir. Özellik istenen merdiven, banyo, mutfak, tezgah ve dış mekanlarda güvenle kullanılmaktadır. Bu üstün özellikleri sebebiyle oldukça pahalı bir ağaçtır.